Pomoc dla osób współuzależnionych

Porady psychologa dla osób współuzależnionych
Nadmierne spożywanie alkoholu przez jedną z osób w rodzinie wpływa negatywnie na całą rodzinę, stwarza poważne kłopoty i często jest przyczyną cierpień zarówno dorosłych jak i dzieci. Pogłębianie się problemu alkoholowego, powoduje, że niepijący członkowie rodziny zaczynają szukać dróg wyjścia z tej sytuacji. Poszukują sposobów, które pomogą im przetrwać w stresujących momentach, następuje poczucie zagrożenia, brak stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa, zakłócone jest zaspokajanie podstawowych potrzeb psychologicznych, a często także biologicznych. Osoba uzależniona od alkoholu z biegiem czasu coraz bardziej skupia się na piciu, nie pełni już swoich ról społecznych, zawodowych i rodzinnych, przestaje być prawdziwym członkiem rodziny. Często przestaje się interesować najbliższymi osobami, sama zaczyna wymagać opieki i obsługi. 

Niestety efektem życia z osobą cierpiącą na uzależnienie od alkoholu może być współuzależnienie. 

Osoba współuzależniona:

• bardzo silnie koncentruje się na zachowaniach osoby pijącej, skupia się nad tym cały czas
• często poszukuje różnych usprawiedliwień sytuacji picia, zaprzeczania istniejącemu problemowi
• najczęściej bardzie długo ukrywa problem picia bliskiej osoby przed innymi, środowiskiem zewnętrznym
• stara się przejąć kontrolę nad piciem osoby bliskiej (ograniczać sytuacje alkoholowe, wylewać alkohol, odmierzać ilości alkoholu, czasem kupować wręcz alkohol, aby pijący nie wychodził z domu itp.)
• przejmuje odpowiedzialność za wszystkie zachowania pijącego partnera, stara się łagodzić konsekwencje picia: kłamie, zataja sytuacje przed innymi, płaci długi pijącego, dba o higienę pijącego, o jego wizerunek przed innymi, aby jak najdłużej problem nie był widziany przez innych itp.
• przejmuje za osobę pijącą obowiązki domowe i inne, które ona zaniedbuje.

Życie w długotrwałym, permanentnym stresie wynikającym z choroby alkoholowej bliskiej osoby oraz znikoma skuteczność działań, które są nakierowane na rozwiązanie problemu picia, powodują w dłuższym czasie poważne konsekwencje psychologiczne:

1. zaburzenia psychosomatyczne:
a. nerwice, które zaczynają się objawiać w codziennych, życiowych sytuacjach
b. bardzo silne zaburzenia życia emocjonalnego (huśtawka nastrojów, stany lękowe, paniczne i depresyjne, napięcie nerwowe i stan wiecznego pogotowia emocjonalnego)
c. silne zakłócenia czynności poznawczych (zagubienie życiowe, chaos poznawczy, brak poczucia sensu i celowości, zakłócenie wzorców normy i zdrowia, nierealistyczne oczekiwania życiowe)
2. pustka duchowa i brak nadziei na poprawę obecnego stanu
3. samotność oraz wewnętrzna niemożność podzielenia się swoimi problemami z otoczeniem
4. poczucie niezdolności rozstania się z osobą uzależniona od alkoholu
5. czasami nadużywanie substancji psychoaktywnych, które „wyciszają problemy” (zwłaszcza leków nasennych i uspokajających)
6. trudności w rozpoznawaniu własnych potrzeb i oczekiwań, w realizacji własnych pragnień, ambicji i celów
7. wyraźnie odczuwane obniżenie jakości życia.

Współuzależnienie to nie jest choroba, to niepoprawne i szkodliwe dla człowieka przystosowanie się do sytuacji stresowej, która często jest długotrwała.

Osoba współuzależniona cały czas poszukują sposobów na ograniczanie picia partnera i stopniowo czuje się odpowiedzialna za jego życie i funkcjonowanie, co niestety prowadzi do tego, że pijący ma „ułatwione” dalsze spożywanie alkoholu.

U dużej części osób cierpiących na współuzależnienie występuje bardzo ostra reakcja na stresy, zaburzenia adaptacyjne, zaburzenia snu oraz objawy zaburzeń stresowych pourazowych. Współuzależnienie można zdiagnozować jedynie u osób dorosłych, które mają zawsze możliwość innych sposób postępowania i radzenia sobie z piciem partnera. Osoby nieletnie (dzieci) nigdy nie mają wyboru i są skazane na życie w stworzonych przez osobę uzależnioną warunkach.

Osoby współuzależnione potrzebują i wymagają profesjonalnej pomocy terapeutycznej i medycznej, którą oferują ośrodki terapii uzależnień.

W takich miejscach mogą otrzymać pomoc i poprawić stan zdrowia psychicznego. I jest to proces niezależny od sposobu postępowania osoby uzależnionej. Niezależnie, czy osoba zmagająca się z chorobą alkoholową podejmie leczenie odwykowe czy też nie, osoby współuzależnione mogą poprawić swoje życie oraz życie swoich dzieci. Jest to bardzo trudne bez zwrócenia się o fachową pomoc do ośrodka uzależnień.

Osoby współuzależnione mogą znaleźć wsparcie również na spotkaniach Wspólnoty Al-Anon. Celem tej wspólnoty jest udzielenie pomocy i wpieranie osób współuzależnionych. Omawiane są problemy, które powstają w codziennym życiu z osobą uzależnioną od alkoholu – osoba współuzależniona może poprawić swoje funkcjonowanie. Oczywiście wskazana jest też profesjonalna terapia współuzależnienia.

Leczenie alkoholizmu nie jest jedynie problemem osoby bezpośrednio zmagającej się z uzależnieniem od alkoholu. Osoby współuzależnione cierpią w tej sytuacji podobnie jak osoba uzależniona, a często nawet bardziej. Skorzystanie z pomocy ośrodków leczenie alkoholizmu to często droga wyjścia z sytuacji, która wydaje się bez wyjścia. Ośrodek Terapii Uzależnień Nowa Droga to placówka prowadząca leczenie alkoholizmu na każdym etapie oraz terapie alkoholizmu, również dla osób współuzależnionych.